Last PBS n very sad

Hari ni hari last Pengalaman berasaskan sekolah kat sekolah ni. sangat seronok sebab dah habis tapi sangat sedih sebab hari last kat sini. Will miss all my student…. Ceewah gaya macam dah mengajar bertahun padahal ajar 1 kelas sekali je. Rindunye kat kelas 4k4, 5k5, 5k2,2k4,2k1…. Setiap kelas mesti ada kenangan masing-masing. Yang pelik nya budak-budak ni ingat je even ajar setengah jam. Kuat juga ingatan diorang ni.

" Assalamualaikum …ustazah ke cikgu?" (senyum je… dlm hati panggil apa-apa pun boleh..almaklumlah cikgu serba boleh…

" cikgu masuk tak kelas lagi?" (cikgu tak masuk dah)

" Cikgu bawak lipas hidup ko esok ?" (alamak cikgu tak tahulah.. sir G yang suruh)

" dua-dua cikgu fatin? nama cikgu sama. Fatin masmerra…fatin syafiqa.."(senyum je.. wah budak-budak ni tahu je nama cikgu. Pandai mengeja ye.)

" ustazah, sir tak masuk…" (aah, cikgu ganti sir..cepat bukak buku matematik)

" cikgu tak tahu buat…" ( senyum jer sebab tahu budak-budak ni saja cakap macam tu…. "tadikan cikgu dah ajar. Kiralah guna jari. Meh-meh cikgu ajar. Keluarakan jari")

" cikgu bau budu.." (senyum je…padahal nak je cakap cikgu memang tak pandai cakap kelanatan

"cikgu tak larat salin.." (alahai budak-budak ni. yelah tak payah salin lagi..cikgu buat soalan)

" Cikgu dah siap" (bagus… pandainya.. meh cikgu tengok)

" cikgu fatin!!!!!!!" (ish budak ni jangan jerit-jerit… senyum jelah)

" cikgu malas nak masuk kelas…ish taklah cikgu, saya nak ambik kapur" (pergi masuk kelas cepat)

" Cikgu!!!!!!!!!!!" (senyum… budak-budak nikan)

" cikgu bila nak masuk kelas? " (cikgu tak masuk dah)

"cikgu betol tak?" (meh cikgu cek… tak betul ni. guna jari. Betul tak kira)

"cikgu batu tak cukup" (sayang kira guna jarilah. Kan Allah bagi jari)

Wah sangat rindu…tapi yang sedihnya hari last nilah sakit perut datang.. 2 jam tak buat apa-apa…menahan kesakitan je.. n peristiwa yang akan sentiasa mekar kat hati bila menangis dalam tandas guru… terukkan cikgu menangis sebab sakit… tapi seriously sangat sakit… sakit sangat-sangat… mampu ke kita jadi ustazah nanti ni…erm….

 

"saya rasa dah kecek standard betul dah tapi dia tak faham-faham lagi." (ni kata-kata seorang cikgu Kelantan kat kita…ayoyo…. Salah siapa ni..ke cikgu nie belum pro cakap standard lagi…. Ok cikgu maybe salah saya yang kebluran….

Kenangan-kenangan terindah sepanjang PBS… kegembiraan seorang pendidik ialah saat melihat anak didiknya berjaya menjadi seorang khalifah yang berbakti pada agama bangsa dan negara… cikgu sayang semua..even kita jumpa sebentar ketahuilah doa cikgu mengringi kalian…jadilah anak murid yang baik sayang…

 

Pengalaman Berasaskan Sekolah semester ijazah pertama 2011

Bismillahirrahmanirrahim…..

Diari perjalananku buat kenangan sepanjang hidupku…kita tak boleh memutarkan masa dan mengembalikan peritiwa lalu tetapi kita boleh perolehi kemanisannya daripada kenangan…

Pengalaman Berasaskan Sekolah sem ni kita buat dekat Pasir mas Kelantan.. eleh sebab nie pengalamn pertama jadi banyak pengalaman yang mematangkan kita kot. Kot r sebab kita ni lambat matang sikit… ok mula-mula perkara menyayat hati ialah bila kena naik bas pergi Kelantan alone. So sad… kita keseorangan rasa macam naik bas kat oversea pula…(ish perah santan sendiri). Masa nak bertolak tu memang nangislah. Benda wajib tu… Mama Abah tunggu sampai Bas My Incik Sani pergi. Terharu sangat padahal mama tak tidur seharian semalam.. ok flash back jup peristiwa-peristiwa sebelum tu…

1. Seminggu sebelum hari kejadian iaitu time kte cuti seminggu… turun jer dr bas my inchik sani stlh 2 bln xblik mengntuk pun hilng. Dlm van pagi-pagi lagi abah dah ckp " betol ke wat praktikum kat kelantan? Nape tak buat kat Selangor? Sepatutnya buat kat kampong sendiri. Ni awal-awal lagi buat kg orang nanti bila posting pun dapat jauh-jauh…kan bagus buat kat Selangor…untung-untung kerja pun kat sini.(Ayoyo di subuh y hening nie kena brainwash r pulak. Bukan dengan sabun Febreze je siap dengan klorox lagi. )
   
2. Ok.. kat rumah pun abah tak habis ceramah lagi.. seminggu tu diisi dengan nasihat-nasihat Abah. Oh my abah anak abah ni tak pergi jauhlah. Entah-entah nanti before grad abah dah carikan menantu sebab takut anak dia kena posting sabah Sarawak… hehe…
   
3. Mak usu pula cakap jangan samapi dia kena hantar rombongan kahwin kat Kelantan pula.. (ish Mak Usu ni seminggu je kat Kelantan tak akan jadi macam tu.)
   
4. Malam sebelum bertolak tu memang dah berdebar-debar.. yelah nak merantau negeri kita tak pernah jejak. Memang nervous rasa macam tak nak pergi je. Kita ingat lagi. Kita tak pernah keluar jauh daripada Selangor. Setakat KL, Melaka n negeri Sembilan tu dah biasalah Masa kecil-kecil dulu pernah keluar sekali ke Perak sebab ada kem kepimpinan. Seronok sangat kem kat tempat askar. Bila besar time hantar abang sepupu kahwin adalah pergi Pahang. Lepas tu pergi Terengganu sebab dapat masuk maktab. So pengalaman berjauhan dari negeri tercinta belum ada lagi. Ceewah.
   
5. Pagi-pagi sambil tunggu My inchik sani around pukul 8.30 nak bertolak, abah pun bagi nasihat lagi.. "lain kali jangan buat keputusan sendiri. Cuba tengok najwa pandai dia buat kat Selangor. First tu yang penting buat kat mana. (Alahai my abah ika dahlah tengah sedih now abah brainwash lagi… ayoyo… yelah sem-sem akan datang ika buat kat Selangor je… noktah…..)
   

Ok habis flashback semuanya. Dalam bas pula kita rasa keseorangan n tak tahu dah sampai kat mana. Bila nak sampai. Tempat turun kat mana. So ketakutan tu ada je but kita beranikan juga diri yang sememangnya penakut. Ok, now saya dah berani ok. Ni baru pusing-pusing dalam Malaysia kalau dapat mesir ke, Ireland ke ke baru padan muka… nangis jelah dalam bas…